13 października 1974 roku: Röhrl i Berger zdobywają mistrzostwo z maksymalną liczbą 120 punktów. Najwyższa klasa: Röhrl wygrywa również Rajdowe Mistrzostwa Świata w 1982 roku, prowadząc Asconę

Rüsselsheim.  Szybki, ekscytujący i elektryzujący to trzy słowa, które doskonale opisują ADAC Opel Electric Rally Cup „powered by GSe”. Dzięki pierwszemu na świecie jednomarkowemu rajdowemu pucharowi samochodów elektrycznych, Opel, ADAC i wszyscy zaangażowani pokazują, jak wyglądają nowoczesne, zrównoważone rajdy. Luca Pröglhöf właśnie zapewnił sobie tegoroczny tytuł i zachwycił kibiców ekscytującymi występami. Pröglhöf i jego koledzy mają jednak słynnych „prekursorów”, bo Opel i rajdy były zawsze ze sobą ściśle powiązane.

Oglądanie driftów i pokonywanych tras w trudnych warunkach od wielu lat ekscytuje fanów sportów motorowych. Dziś mogą oni zobaczyć w akcji napędzanego akumulatorem elektrycznego Opla Corsę Rally Electric. W latach 70. i 80. legendarne samochody rajdowe Opla oraz ich kierowcy zachwycali tłumy. Z sukcesami rajdowymi tamtych czasów nierozerwalnie związana jest nazwa Opel Ascona jako niezawodny samochód wyścigowy oraz nazwisko Waltera Röhrla będącego wtedy młodym, aspirującym kierowcą rajdowym, który ostatecznie osiągnął szczyty w swoim zawodzie. Ten wyjątkowy kierowca zdobył swój pierwszy tytuł dokładnie 50 lat temu: wraz ze swoim pilotem Jochenem Bergerem, 13 października 1974 r. wygrał Rajdowe Mistrzostwa Europy, zdobywając maksymalną możliwą liczbę 120 punktów.

Rekordowy czas: od młodego talentu do rajdowego asa

Urodzony w Ratyzbonie w 1947 roku, Walter Röhrl od najmłodszych lat skoncentrowany był na sporcie: piłce nożnej, wioślarstwie, narciarstwie – i wreszcie sportach motorowych. Jak sam twierdzi, młody Bawarczyk świadomie wybrał „rajd zamiast toru”. Okazało się, że była to słuszna decyzja.

Przełomowy moment, który zmienił go z „nikogo” (jak sam kiedyś powiedział) w niespodziewanego lidera w świecie rajdów, nastąpił w 1972 roku. Röhrl odegrał niezwykle ważną rolę w Rajdzie Polski, Rajdzie Bałtyku i Rajdzie Olimpijskim. Od 1973 roku 26-letni wówczas kierowca jeździł w barwach Opla – z Jochenem Bergerem u swego boku. Przekazywał on Röhrlowi instrukcje dotyczące trasy i odegrał znaczącą rolę w kolejnych sukcesach. Już wtedy pilot był przekonany o zaletach jazdy Röhrla: „Przejechanie odcinka specjalnego z Walterem jest bezpieczniejsze niż przejście przez ulicę w mieście”.

Okazało się, że miał rację: w tym samym roku, po zaledwie kilku startach i prawie takiej samej liczbie zwycięstw w klasyfikacji generalnej, obaj zajęli drugie miejsce w Mistrzostwach Europy, jadąc Oplem Asconą. Dla Röhrla była to idealna trampolina do nadchodzącego sezonu w szeregach krótko przedtem założonego zespołu Opel Euro Dealer Team.

Przekonujący występ: w 1974 roku Röhrl i Berger wygrywają Mistrzostwa Europy Oplem Asconą

W 1974 roku Walter Röhrl i Jochen Berger zaatakowali konkurencję, mając wielkie ambicje. Ich samochodem ponownie była Ascona A. Miała ona silnik o pojemności dwóch litrów z górnym wałkiem rozrządu i głowicą cylindrów z przepływem krzyżowym. Oznaczało to, że samochód generował moc od 141 kW (192 KM) do 156 kW (212 KM). Specjalne sprężyny i specjalne amortyzatory, a także wewnętrznie wentylowane hamulce tarczowe z przodu i wentylowane hamulce bębnowe z tyłu dostosowały ten oparty na modelu produkcyjnym samochód rajdowy do trudnych warunków rajdowych. W swojej biografii „Aufschrift” Röhrl wspomina: „Silnik był łatwy w prowadzeniu. Moc czuć było już od około 2000 obr/min aż do 7600 obr/min. Ale starałem się nie zwiększać obrotów. Moja moralna granica wynosiła 7000 obrotów na minutę. Przeważnie.”

Jednakże, Röhrl/Berger musieli uzbroić się w cierpliwość, oczekując na pierwszy duży sukces sezonu. Podczas 8. Międzynarodowego Rajdu Firestone – piątej rundy Rajdowych Mistrzostw Europy pod koniec marca 1974 r. – sukces w końcu nadszedł. Jako najlepsza załoga w zespole Opel Euro Dealer Team, obaj odnieśli zwycięstwo po pokonaniu 1 517 kilometrów i 19 odcinkach specjalnych w górach północnej Hiszpanii. Od tego momentu wszystko potoczyło się błyskawicznie: zaledwie cztery tygodnie później Röhrl/Berger objęli prowadzenie już od samego początku Rajdu Tulip w Holandii. Po przejechaniu 1250 kilometrów i 38 odcinkach specjalnych odnieśli kolejne imponujące zwycięstwo w klasyfikacji generalnej za kierownicą swojej Ascony. Lokalne władze przeżyły szok: podejrzewały Röhrla o znaczne przekroczenie dozwolonej prędkości. Na szczęście, okazało się, że to pomyłka. Policja nie przyłapała niemieckiego duetu z numerem startowym 1 na przekroczeniu prędkości – zamiast tego na kamerze uchwycono polską załogę startującą z numerem 7.

Kolejne zwycięstwa odnieśli w Rajdzie Hesji, Rajdzie Mołdawii i Rajdzie Dunaju w Rumunii. Kierowcy Opla wyraźnie prowadzili w klasyfikacji generalnej – a 13. Międzynarodowy Rajd Lugano był zaplanowany od 11 do 13 października. Röhrl/Berger już wtedy mogli zapewnić sobie tytuł mistrzów Europy. Po raz kolejny zgarnęli „pole position” mimo zaciętej od samego początku konkurencji aż 52 zawodników. 28 trudnych odcinków specjalnych w górach między Lugano a jeziorem Maggiore zebrało swoje żniwo: 13 października linię mety przekroczyło tylko 18 zespołów – z Oplem Asconą prowadzonym przez Waltera Röhrla i Jochena Bergera na czele. Po pokonaniu 1000 kilometrów mieli ponad dziesięć minut przewagi nad drugim zespołem. Dzięki szóstemu zwycięstwu w klasyfikacji generalnej i 120 punktom – największej liczbie punktów zdobytych do tej pory – zostali zwycięzcami Rajdowych Mistrzostw Europy w 1974 r., do zakończenia których pozostały jeszcze trzy wyścigi.

Mistrzostwa Europy 1974: początek kolejnych rajdowych sukcesów Röhrla i marki Opel

Po tym sukcesie, ambicje Waltera Röhrla jeszcze bardziej wzrosły.  Napisał: „Zdobywając  tytuł mistrza Europy osiągnąłem to, czego pragnąłem. Ale jedno marzenie nie dawało mi spokoju: wygrać Rajd Monte Carlo… choć raz w życiu”.

W 1975 r. Röhrl odniósł pierwsze zwycięstwo w Rajdowych Mistrzostwach Świata,  dla siebie i dla marki Opel, ale w 1977 r. wyjątkowy kierowca i marka z logo Blitz rozstali się. W tym momencie nikt nie wiedział jeszcze, że ich największy sportowy triumf miał dopiero nadejść. W 1982 roku Röhrl powrócił do startów w barwach Opla. Podczas gdy Jochen Berger był kierownikiem działu sportów motorowych, jego nowy pilot Christian Geistdörfer również wniósł decydujący wkład w sukces „Mission Monte Carlo” – za kierownicą Ascony 400 o mocy 191 kW (260 KM). Z Geistdörferem i Asconą 400, Röhrl zwyciężył w legendarnym Rajdzie Monte Carlo po raz drugi. Szyty na miarę sezonu rajdowego początek, który ostatecznie zakończył się spektakularnym zwycięstwem w Mistrzostwach Świata Kierowców w 1982 roku.

Źródło: materiały prasowe